Ναι, οι άνθρωποι που αναπνέουν στο στήθος είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από κρίσεις πανικού.
Αυτό οφείλεται πρώτον στο γεγονός ότι οι μύες του στήθους τραβούν λιγότερο αέρα στους πνεύμονές μας. Δεύτερον, η θωρακική αναπνοή εκτελείται ταχύτερα από την κοιλιακή αναπνοή, πράγμα που σημαίνει ταχύτερο ρυθμό της ίδιας της αναπνοής. Με αυτές τις γρήγορες εισπνοές και εκπνοές, το επίπεδο οξυγόνου στο αίμα αυξάνεται. Ως αποτέλεσμα, η υψηλή ποσότητα οξυγόνου που αποστέλλεται στους πνεύμονες και το αίμα μας προκαλεί ορισμένες αντιδράσεις στο σώμα. Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να περιλαμβάνουν αισθήματα δυσφορίας ή την αίσθηση ότι το σώμα βρίσκεται υπό υψηλή πίεση.
Ο μηχανισμός μάχης ή φυγής ενεργοποιείται από την υψηλή ποσότητα οξυγόνου που διοχετεύεται στο σώμα. Κατά τη διάρκεια της αντίδρασης μάχης ή φυγής, το κύριο καθήκον του σώματος είναι να αντλεί αίμα πλούσιο σε οξυγόνο στα όργανα που μας προστατεύουν. Η αναπνοή, άρα και το αυξημένο επίπεδο οξυγόνου, ουσιαστικά προετοιμάζει το σώμα για το ενδεχόμενο της φυγής ή της μάχης παρά την απουσία οποιουδήποτε πραγματικού κινδύνου. Καθώς η κατάσταση αυτή μειώνει το επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα, αρχίζουν να εμφανίζονται σωματικά συμπτώματα που οδηγούν σε κρίσεις πανικού. Οι σωματικές αλλαγές οδηγούν σε αυξημένη συνειδητοποίηση των αλλαγών του σώματος. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε ακόμη ταχύτερη εισπνοή και εκπνοή, αυξημένο στρες και αυξημένο άγχος. Όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι επικίνδυνη για ορισμένα άτομα, καθώς αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης κρίσης πανικού.
Η δύσπνοια είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, η αντίληψη του πώς αισθάνεστε βασίζεται στην ερμηνεία των σωματικών αντιδράσεων, των σκέψεων και των συναισθημάτων. Όλα τα σήματα που δείχνει το σώμα ερμηνεύονται και συνήθως η παρερμηνεία τους οδηγεί σε νέα λεγόμενα επικίνδυνα σήματα.
Ο έντονος φόβος που βιώνεται είναι τόσο συγκλονιστικός που αυξάνει περαιτέρω το άγχος. Το επόμενο βήμα είναι να αναπνεύσετε ακόμη πιο γρήγορα για να τραβήξετε περισσότερο οξυγόνο στους πνεύμονες. Αυτό κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη. Το άγχος και ο φόβος οδηγούν τελικά στην αποφυγή των χώρων όπου συνέβη η επίθεση, στην αποφυγή ανθρώπων/δραστηριοτήτων κ.λπ. Αυτή η τάση για συμπεριφορά αποφυγής μπορεί να οδηγήσει σε φόβο παρόμοιο με την αγοραφοβία σε μερικούς ανθρώπους. Δεν είναι ασυνήθιστο τα άτομα με διαταραχή πανικού και κρίσεις πανικού να διαγιγνώσκονται και με αγοραφοβία, δηλαδή με φόβο να ταξιδέψουν με λεωφορείο/τρένο ή να βρεθούν σε πλήθος.
Χασάν Ντουρνά, Συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής
Comments